Wie niet op eigen kracht zelfredzaam is kan een
beroep doen op de gemeente voor hulp. Dat is geregeld in de Wet
maatschappelijke ondersteuning (Wmo). Door een wijziging in de regels lopen
gemeenten op tegen kostbare gevolgen van perverse prikkels. Na vragen van de
VVD gaat het college onderzoeken wat daar aan te doen is.
Het Rijk heeft voor de Wmo een
abonnementstarief ingesteld, zegt VVD-gemeenteraadslid Harm Korendijk: ‘Zorgbehoevenden
betalen nu negentien euro eigen bijdrage per maand, ongeacht inkomen. Ze hoeven
bovendien niet bang te zijn voor een stapeling van kosten als ze bijvoorbeeld
gebruikmaken van meerdere regelingen. Daardoor gaan de kosten flink omhoog,
waar de gemeenten voor opdraaien. Zonder dat ze daarvoor worden gecompenseerd.’
‘Op papier is het een prachtig instrument, ‘zegt
Korendijk, ‘maar in de praktijk zie je dat hoge inkomens de huishoudster buiten
de deur zetten en weer inhuren via de gemeente. Daar is de regeling natuurlijk
nooit voor bedoeld. De overheid is er om de zwakkeren in de samenleving te
helpen, niet de mensen die zich prima redden.’
‘Ik zou dan ook iedereen willen oproepen om pas
huishoudelijke hulp aan te vragen als je het zelf niet kan betalen. Dat je ergens
recht op hebt, hoeft nog niet te betekenen dat je er ook gebruik van maakt. Bedenk
dat het geld ergens vandaan moet komen. Wat jij opstrijkt, gaat ten koste van
de zwaksten.’
Maar Korendijk wil het niet bij een moreel
appel laten: ‘De Vereniging van Nederlandse Gemeenten heeft een lijst gemaakt
met oplossingen. Daar staan voorstellen op als wachtlijsten en iedere week een
andere werkster sturen. Allemaal maatregelen die verre van ideaal zijn, en
indruisen tegen het idee van een dienstverlenende overheid die als schild voor
de zwakken dient. Toch kunnen wij ze steunen, als het ervoor zorgt dat we iedereen
die het echt nodig heeft ook in de toekomst kunnen blijven helpen.’